Telkens opnieuw overvalt mij de weidsheid van dit uitzicht: heuvels, weilanden en bossen, met in de verte in een blauwe waas de hogere heuvels van de Morvan. De stilte is gevuld met het geluid van stromende watertjes, wind die door de bomen ruist en het gekwaak van tevreden kikkers. En zodra de zon verdwijnt, is de wolkeloze hemel bedekt met meer sterren dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.Het is 1988 als Tineke Beishuizen in het bezit komt van een boerenhuisje in het natuurgebied Parc Regional du Morvan. Vanaf dat moment wisselt ze samen met Jean haar drukke leven in het Hanzestadje aan de IJssel af met het leven op een Franse heuvel. Haar kleine, fijne observaties en bespiegelingen vormen samen een verhaal dat leest als een roman.